شاخص اقتصادی چیست؟ معرفی مهم ترین شاخص های اقتصادی

شاخص اقتصادی(Economic Indicator) چیست؟

شاخص های اقتصادی، درواقع معیاری برای سنجش وضعیت اقتصاد و تجزیه و تحلیل عملکرد یک کشور می‌باشند. این شاخص ها اطلاعاتی حیاتی درباره سلامت اقتصادی، توان تولیدی، میزان مصرف، نرخ بیکاری و سایر عوامل تاثیرگذار در اقتصاد را ارائه می‌دهند. درک شاخص های اقتصادی، برای سرمایه گذاران، تحلیل گران بازار های مالی، سیاست گذاران و حتی صاحبان کسب و کار، به معنی دسترسی به داده هایی است که می‌تواند بر تصمیم گیری های آنها تاثیر قابل توجهی بگذارد.

شاخص های اقتصادی از دل فعالیت های اقتصادی و بازار های مالی هر کشور استخراج شده و از طریق منابع معتبر دولتی و سازمان های بین المللی منتشر می‌شوند. این شاخص ها نقشی حیاتی در ارزیابی عملکرد اقتصادی و تنظیم سیاست های اقتصادی در هر کشور ایفا می‌‎کنند. با بررسی و تفسیر شاخص های اقتصادی، به همراه فهم دقیق داده‌ها و آمار، می‌توان تا حدی جهت حرکت بازار های مالی را پیش‌بینی کرد. در ادامه به معرفی برخی از شاخص‌های مهم اقتصادی، می‌پردازیم.

شاخص تولید ناخالص داخلی(GDP)

تولید ناخالص داخلی، یکی از مهم ترین شاخص های اقتصادی است که ارزش کالا ها و خدمات تولید شده در یک کشور را در یک دوره زمانی مشخص (معمولا یک سال یا سه ماه) اندازه گیری می‌کند. این شاخص نمایانگر اندازه و عملکرد اقتصادی یک کشور است و به عنوان معیاری برای سنجش رشد اقتصادی به کار می‌رود. تولید ناخالص داخلی، شامل سه جزء اصلی مصرف خصوصی، سرمایه گذاری داخلی و هزینه های دولت است؛ این شاخص همچنین، تراز تجارت خارجی (تفاوت بین صادرات و واردات) را نیز در بر می‌گیرد.

افزایش تولید ناخالص داخلی نشان دهنده رشد و توسعه اقتصادی است و به معنای افزایش تولید و توان اقتصادی کشور می‌باشد، درحالی که کاهش آن می‌تواند نشانه ای از رکود اقتصادی باشد. شاخص GDP به دو صورت اسمی (Nominal) و واقعی (Real) محاسبه می‌شود.

شاخص تولید ناخالص ملی(GNP)

تولید ناخالص ملی، شاخصی است که ارزش کل کالا ها و خدمات تولید شده توسط شهروندان یک کشور، چه  در داخل کشور و چه در خارج از آن، را در یک دوره زمانی مشخص (معمولا یک سال یا سه ماهه) را اندازه گیری می‌کند. برخلاف تولید ناخالص داخلی(GDP) که تنها به تولیدات داخلی کشور توجه می‌کند، تولید ناخالص ملی(GNP) شامل درآمد های حاصل از سرمایه گذاری های خارجی و فعالیت های اقتصادی شهروندان یک کشور در خارج از مرزهای ملی نیز می‌شود.

به بیان دیگر، تولید ناخالص ملی به مجموع تولیدات داخلی و درآمد های خارجی منهای درآمد های افراد خارجی که در کشور فعالیت می‌کنند، اشاره دارد. این شاخص به عنوان معیاری برای سنجیدن ثروت ملی و توان اقتصادی شهروندان یک کشور به کار می‌رود. GNP همچنین می‌تواند تصویری از تاثیرات سرمایه گذاری های بین المللی و درآمد های خارجی بر اقتصاد کشور را ارائه دهد.

شاخص ضمنی تعدیل تولید ناخالص داخلی (GDP deflator)

شاخص ضمنی تعدیل تولید ناخالص داخلی معیاری است که برای اندازه‌گیری تغییرات قیمت کالاها و خدمات تولید شده در یک کشور استفاده می‌شود و به‌ عنوان یک ابزار برای محاسبه نرخ تورم در اقتصاد به کار می‌رود. این شاخص نسبت تولید ناخالص داخلی اسمی (که شامل اثرات تورمی است) به تولید ناخالص داخلی واقعی (که با در نظر گرفتن تأثیرات قیمت‌ها تعدیل شده) را نشان می‌دهد. به بیان دیگر، این شاخص به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چه میزان از تغییرات در تولید ناخالص داخلی، ناشی از تغییرات قیمت هاست و چه میزان ناشی از تغییرات واقعی در حجم تولید است.

شاخص ضمنی تعدیل تولید ناخالص ملی (GNP deflator)

شاخص ضمنی تعدیل تولید ناخالص ملی ابزاری است که برای اندازه‌ گیری تغییرات سطح قیمت‌ ها در اقتصاد استفاده می‌شود و به ما کمک می‌کند تا تأثیر تورم بر تولید ناخالص ملی را درک کنیم. این شاخص با مقایسه تولید ناخالص ملی اسمی و واقعی، تغییرات قیمتی که بر ارزش کل کالا ها و خدمات تولید شده توسط شهروندان یک کشور تاثیر می‌گذارد را نشان می‌دهد.

شاخص درآمد ناخالص ملی (GNI)

درآمد ناخالص ملی، معیاری است که ارزش کل درآمد حاصل از تولید کالا ها و خدمات توسط شهروندان یک کشور را در یک دوره مشخص، بدون در نظر گرفتن مکان تولید اندازه گیری می‌کند. به بیان دیگر، درآمد ناخالص ملی مجموع درآمد های کارگران و سرمایه گذاران داخلی و خارجی را در بر می‌گیرد. این شاخص نه تها تولیدات داخلی، بلکه درآمد های ناشی از سرمایه گذاری های بین المللی و سایر فعالیت های اقتصادی خارج از مرز ها را نیز شامل می‌شود.

شاخص نرخ بهره (Interest Rate)

نرخ بهره، معیاری است که هزینه استفاده از پول را در یک دوره مشخص بیان می‌کند. اهمیت نرخ بهره در پتانسیل آن برای تغییر و کنترل تورم در یک کشور است. به این صورت که افزایش نرخ بهره می‌تواند منجر به کاهش تورم و کاهش آن منجر به افزایش تورم شود. نرخ بهره یک ابزار مهم سیاست پولی است و در راستای کنترل تورم مورد استفاده قرار می‌گیرد. بانک های مرکزی کشور ها، مانند فدرال رزرو در آمریکا با تنظیم نرخ های بهره، تورم کشور را کنترل می‌کنند.

شاخص نرخ تورم (Inflation Rate)

شاخص نرخ تورم نشان‌ دهنده تغییرات سطح عمومی قیمت‌ ها در اقتصاد طی یک دوره مشخص است و معمولاً به ‌صورت درصدی بیان می‌شود. این شاخص اغلب از طریق شاخص قیمت مصرف‌ کننده (CPI) یا شاخص قیمت تولید کننده (PPI) محاسبه می‌شود و اطلاعاتی درباره قدرت خرید پول و هزینه‌ های زندگی ارائه می‌دهد. هنگامی که نرخ تورم افزایش پیدا می‌کند، به معنای بالا رفتن قیمت ها به طور مداوم می‌باشد که می‌تواند منجر به کاهش قدرت خرید مصرف کنندگان و ایجاد ناپایداری اقتصادی شود. درمقابل کاهش قیمت ها و یا تورم منفی، می‌تواند نشان دهنده رکود اقتصادی باشد.

شاخص قیمت مصرف ‌کننده (CPI)

قیمت مصرف کننده، معیاری است که تغییرات سطح قیمت خدمات و کالاهای مصرفی در یک اقتصاد را اندازه گیری می‌کند. این شاخص با اندازه گیری قیمت سبدی از کالا ها و خدمات مورد استفاده مصرف کنندگان در دوره های ماهانه یا سالانه، میزان تورم را می‌سنجد. افزایش CPI معمولا نشان دهنده افزایش قیمت ها و در نتیجه افزایش نرخ تورم است، که می‌تواند بر قدرت خرید مصرف کنندگان تاثیر منفی بگذارد. CPI همچنین به عنوان یک ابزار کلیدی در سیاست گذاری مالی برای بانک های مرکزی و دولت ها به کار می‌رود، زیرا به آنها در اتخاذ تصمیمات مربوط به نرخ بهره و سایر سیاست های اقتصادی کمک می‌کند.

شاخص قیمت تولید ‌کننده (PPI)

قیمت تولید کننده معیاری است که تغییرات قیمت کالاها و خدمات از دیدگاه تولیدکنندگان را در مراحل مختلف تولید اندازه گیری می‌کند. PPI قیمت های پرداختی به تولیدکنندگان برای محصولات نهایی و واسطه ای را محاسبه می‌کند و به تغییرات قیمت در مراحل قبل از عرضه به بازار نهایی می‌پردازد. کاهش PPI می‌تواند نشان دهنده کاهش هزینه های تولید باشد و افزایش آن نشان دهنده افزایش هزینه های تولید است که ممکن است در آینده به افزایش قیمت کالا ها برای مصرف کنندگان منجر شود. این شاخص به تحلیل‌گران و سیاست‌گذاران اقتصادی کمک می‌کند تا روندهای تورمی در زنجیره تأمین و تولید را شناسایی کرده و تصمیمات مناسبی برای مدیریت اقتصاد و کنترل تورم اتخاذ کنند.

شاخص قیمت عمده فروشی (WPI)

قیمت عمده فروشی، معیاری است که تغییرات قیمت کالا ها را در سطح فروش عمده و قبل از رسیدن به مصرف کننده نهایی، اندازه گیری می‌کند. WPI به عنوان یکی از ابزار های اولیه برای سنجش تورم در مراحل ابتدایی توزیع و تولید به کار می‌رود. افزایش WPI نشان دهنده افزایش هزینه ها در مراحل اولیه تولید و توزیع است که ممکن است به تدریج باعث افزایش قیمت ها برای مصرف کنندگان شود. بانک های مرکزی و دولت ها از شاخص قیمت عمده فروشی برای رصد و کنترل تورم، و تصمیم گیری درمورد سیاست گذاری های اقتصادی استفاده می‌کنند.

شاخص قیمت خرده فروشی (RPI)

قیمت خرده فروشی، معیاری است که تغییرات در قیمت کالا ها و خدمات فروخته شده به مصرف کنندگان نهایی در بخش خرده فروشی را اندازه گیری ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌می‌کند. RPI به عنوان ابزاری برای ارزیابی نرخ تورم در سطح مصرف کننده مورد استفاده قرار می‌گیرد. افزایش شاخص قیمت خرده فروشی، نشان دهنده افزایش هزینه های زندگی و کاهش قدرت خرید مصرف کنندگان است. RPI به سیاست‌گذاران اقتصادی و بانک ‌های مرکزی کمک می‌کند تا نوسانات قیمت و تأثیر آن بر اقتصاد خانوارها را رصد کرده و این داده ‌ها را برای تصمیم ‌گیری‌های پولی و مالی به کار بگیرند.

شاخص تراز تجاری(Trade Balance)

تراز تجاری، شاخصی است که تفاوت بین ارزش کالا ها و خدمات صادراتی و وارداتی یک کشور را در یک دوره زمانی معین نشان می‌دهد. اگر در این دوره زمانی، ارزش صادرات بیشتر از واردات باشد، کشور دارای تراز تجاری مثبت است که به آن مازاد تجاری می‌گویند؛ اما اگر واردات بیشتر از صادرات باشد، کشور دارای تراز تجاری منفی است که به آن کسری تجاری می‌گویند. Trade Balance یکی از مهم ترین معیار های سنجیدن عملکرد اقتصادی یک کشور است، زیرا این شاخص به صورت مستقیم بر ارز ملی، روابط تجاری و سیاست های اقتصادی تاثیر می‌گذارد.

شاخص قیمت کالاهای صادراتی (XPI)

شاخص قیمت کالا های صادراتی، معیاری است که تغییرات قیمت کالا های صادراتی یک کشور را در بازه های زمانی مختلف اندازه گیری می‌کند. XPI به ارزیابی توانایی یک کشور در رقابت در بازار های بین المللی می‌پردازد و عوامل مختلفی مانند رشد حجم صادرات، سهم کشور در بازار های جهانی، تنوع محصولات صادراتی و رشد نسبی در مقایسه با سایر کشور ها را در نظر می‌گیرد. افزایش شاخص قیمت کالا های صادراتی نشان دهنده افزایش قیمت کالا های صادر شده است که می‌تواند تاثیرات مثبتی بر درآمد های صادراتی کشور داشته باشد.

شاخص قیمت کالاهای وارداتی (MPI)

شاخص قیمت کالا های وارداتی، معیاری است که تغییرات قیمت کالا ها و خدمات وارداتی به یک کشور را در بازه های زمانی مختلف اندازه گیری می‌کند. MPI به ارزیابی هزینه های واردات و تاثیر آن بر تورم داخلی و اقتصاد کمک می‌کند. ایجاد تغییرات در این شاخص می‌تواند به دلایل مختلفی ازجمله نوسانات نرخ ارز، تغییر در هزینه تولید خارجی، تغییر در تقاضای جهانی و عوامل مختلف دیگر باشد. افزایش شاخص MPI می‌تواند نشان دهنده افزایش یافتن هزینه های واردات باشد که این امر موجب افزایش قیمت محصولات داخلی وابسته به این واردات و فشار بر روی مصرف کنندگان خواهد شد. کاهش این شاخص اما می‌تواند نشان دهنده بهبود شرایط تجارت برای کشور باشد.

شاخص قیمت واردات و صادرات (XMPI)

شاخص های XPI و MPI تحت عنوان شاخص XMPI اندازه گیری می‌شوند. این شاخص تغییرات در قیمت کالا ها و خدمات وارداتی و صادراتی یک کشور را نشان می‌دهد. این شاخص ها نقش مهمی در تحلیل تراز تجاری، تعیین سیاست های اقتصادی و موارد دیگر دارد.

شاخص مدیران خرید (PMI)

شاخص مدیران خرید، یک شاخص اقتصادی است که سلامت اقتصادی بخش های تولیدی و خدماتی یک کشور را از دیدگاه مدیران خرید اندازه گیری می‌کند. برای محاسبه این شاخص، از بیش از حدود چهارصد مدیر درخواست می‌شود تا سطح نسبی شرایط کسب و کار را بر اساس فاکتور هایی چون سطح اشتغال، سطح تولید، سطح موجودی، حجم سفارش های جدید و سرعت تحویل از تامین کنندگان، درجه بندی کنند.

PMI معمولا به صورت عددی بین 0 تا 100 ارائه می‌شود؛ عدد بالاتر از 50 نشان دهنده رشد اقتصادی و بهبود شرایط در بخش تولید یا خدمات است، و عدد پایین تر از 50 نشان دهنده رکود و یا کاهش فعالیت ها است. شاخص PMI از مهم ترین شاخص ها برای تحلیل وضعیت اقتصادی و پیش بینی روند های آینده در تولید، تورم و اقتصاد است.

شاخص خرده فروشی (RS)

شاخص خرده فروشی، میزان تقاضای مصرف کنندگان برای کالا ها را ارزیابی می‌کند و شامل فروش کالا ها و خدمات در یک بازه زمانی مشخص است. در ایالات متحده داده های این شاخص به صورت ماهانه منتشر می‌شود. اهمیت شاخص خرده ‌فروشی در توانایی آن برای نشان دادن سطح تقاضای مصرف ‌کنندگان برای کالاهای مصرفی است، چرا که هزینه‌ های مصرفی حدود 70 درصد از تولید اقتصادی کشور را تشکیل می‌دهد.

شاخص اعتماد مصرف کننده (CCI)

شاخص اعتماد مصرف کننده، معیاری برای ارزیابی احساسات و انتظارات مصرف کنندگان درباره وضعیت اقتصاد فعلی و آینده است. CCI بر مبنای نظرسنجی از مصرف کنندگان در رابطه با موضوعاتی مثل سطح انتظارات از وضعیت مالی خود در آینده، مخارج شخصی، شرایط اقتصادی و اشتغال محاسبه می‌شود. افزایش این شاخص، نشان دهنده خوش بینی مردم به آینده اقتصادی و تمایل بیشتر آنها به خرید و سرمایه گذاری است، در حالی که کاهش این شاخص نشان دهنده نگرانی و عدم اطمینان نسبت به آینده است.

شاخص هزینه اشتغال (ECI)

شاخص هزینه اشتغال، یکی از انواع شاخص های اقتصادی است که تغییرات هزینه های پرداختی به نیروی کار را در طول زمان اندازه گیری می‌کند. ECI شامل دستمزد ها، حقوق و مزایای ارائه شده به کارمندان در بخش های مختلف اقتصاد است. این شاخص به تحلیل گران و سیاست گذاران اطلاعاتی درباره میزان افزایش یا کاهش هزینه های مرتبط با استخدام نیروی کار می‌دهد، که می‌تواند نشان دهنده فشار های تورمی ناشی از افزایش دستمزد ها باشد.

شاخص نرخ بیکاری(Unemployment Rate)

نرخ بیکاری نشان دهنده درصدی از جمعیت فعال یک کشور است که در حال حاضر شغلی ندارند اما به دنبال موقعیت های شغلی می‌گردند. این شاخص از تقسیم تعداد افراد بیکار بر کل نیروی کار(شامل افراد شاغل و افراد بیکار) محاسبه می‌شود. نرخ بیکاری از مهم ترین شاخص های اقتصادی است که وضعیت بازار کار و سلامت اقتصادی یک کشور را ارزیابی می‌کند.

افزایش این نرخ معمولا نشان دهنده کاهش تقاضا برای نیروی کار، رکود اقتصادی و مشکلات ساختاری در بازار است، و کاهش آن به رشد اقتصادی و افزایش فرصت های شغلی اشاره دارد. این شاخص می‌تواند در جهت بررسی سلامت اقتصاد جامعه استفاده شود و افزایش غیر منتظره آن تاثیرات منفی بر عملکرد بازار های مالی خواهد گذاشت.

شاخص نرخ اشتغال

نرخ اشتغال درصدی از جمعیت فعال یک کشور را نشان می‌دهد که در حال حاضر مشغول به کار هستند. این شاخص با تقسیم تعداد افراد شاغل بر کل جمعیت (شامل افراد شاغل و افراد در جستجوی کار) محاسبه می‌شود. نرخ اشتغال اهمیت زیادی دارد از آن جهت که وضعیت بازار کار و توانایی یک کشور را در ایجاد فرصت های شغلی نشان می‌دهد. افزایش نرخ اشتغال نشان دهنده‌ی رشد اقتصادی، افزایش تولید و بهبود شرایط بازار کار است. کاهش نرخ اشتغال اما می‌تواند نشان دهنده رکود اقتصادی، کاهش فرصت های شغلی و مشکلات ساختاری در اقتصاد کشور باشد.

شاخص مدعیان بیکاری(Initial Jobless Claims)

شاخص مدعیان بیکاری، تعداد افرادی را که برای اولین بار در هفته گذشته درخواست مزایای بیکاری کرده اند، اندازه گیری می‌کند. افزایش تعداد مدعیان بیکاری معمولا به معنای افزایش بیکاری و کاهش اشتغال در اقتصاد است. کاهش این تعداد اما نشان دهنده بهبود شرایط بازار کار و افزایش فرصت های شغلی است. داده های مربوط به این شاخص معمولا به صورت هفتگی منتشر می‌شود و تحلیل گران از این اطلاعات برای پیش بینی روند های آینده در رشد اقتصادی استفاده می‌کنند همچنین ارزش پول کشور ها می‌تواند تحت تاثیر اعداد این شاخص تضعیف و یا قوی تر شود.

شاخص درآمد شخصی(Personal Income)

شاخص درآمد شخصی، معیاری برای اندازه گیری مجموع درآمد های دریافتی افراد و خانوار ها در کشور در یک دوره زمانی مشخص است. این درآمد ها شامل حقوق و دستمزد، درآمد های خوداشتغالی، درآمد های سرمایه گذاری، مستمری ها و منابع مالی دیگر است. افزایش این شاخص نشان دهنده توانایی بیشتر افراد برای خرید کالا ها و خدمات و در نتیجه رشد اقتصادی است. کاهش این شاخص اما نشانه ای از مشکلات اقتصادی، بیکاری و یا کاهش فعالیت های تجاری باشد.

شاخص درآمد و دستمزد(Income and Wages)

شاخص درآمد و دستمزد، معیاری برای اندازه گیری تغییرات در سطح درآمد ها و دستمزد های دریافتی کارکنان در طول زمان است. این شاخص شامل حقوق و دستمزد پایه، مزایا و پرداخت های دیگر است و در ارزیابی وضعیت بازار کار و قدرت خرید کارکنان به تحلیل گران و سیاست گذاران کمک می‌کند. افزایش این شاخص نشان دهنده افزایش قدرت خرید و بهبود وضعیت مالی کارکنان است که می‌تواند موجب رشد اقتصادی شود. کاهش این نرخ اما می‌تواند به معنی کاهش قدرت خرید و رکود اقتصادی باشد.

شاخص قیمت مسکن (HPI)

شاخص قیمت مسکن، معیاری برای اندازه گیری تغییرات قیمت مسکن در یک دوره زمانی مشخص است و به تحلیل گران و سیاست گذاران کمک می‌کند تا روند های بازار مسکن را درک کنند. این شاخص بر اساس فروش های واقعی مسکن، اجاره ها و ارزش گذاری های انجام شده محاسبه می‌شود و شامل انواع مختلف مسکن می‌شود. افزایش این شاخص می‌تواند به معنای تقاضای بیشتر برای مسکن رشد اقتصادی و افزایش سرمایه در این بخش باشد. کاهش شاخص قیمت مسکن اما می‌تواند نشانه کاهش تقاضا و رکود اقتصادی باشد. این شاخص برای پیش بینی وضعیت بازار مسکن و تحولات اقتصادی مهم است.

شاخص مجوزهای ساخت و ساز(Building Permits)

شاخص جواز ساخت، معیاری است که تعداد مجوز های صادر شده برای ساخت و ساز جدید ساختمان ها و پروژه های عمرانی را در یک دوره زمانی مشخص اندازه گیری می‌کند. افزایش تعداد مجوز ها به معنای رشد فعالیت های ساختمانی، سرمایه گذاری های جدید و تقاضای بیشتر برای مسکن است. کاهش تعداد مجوز ها اما می‌تواند نشان دهنده رکود اقتصادی و یا کاهش تقاضا برای مسکن باشد به همین علت تحلیل گران  و سیاست گذاران از این شاخص برای ارزیابی وضع بازار مسکن و پیش بینی روند های اقتصادی استفاده می‌کنند.

شاخص شروع به ساخت واحدهای مسکونی

این شاخص تعداد پروژه های جدید ساخت مسکن که به مرحله آغازین ساخت رسیده اند را در یک دوره زمانی مشخص اندازه گیری می‌کند. افزایش تعداد واحد های مسکونی شروع شده معمولا نشان دهنده رونق در بازار مسکن، افزایش اعتماد سرمایه گذارن و تقاضای بالای مصرف کنندگان برای مسکن است. کاهش این شاخص اما نشان دهنده رکود اقتصادی، کاهش تقاضا و مشکلات در بخش ساخت و ساز باشد.

شاخص ذخایر نفت خام

شاخص ذخایر نفت خام، معیاری است که میزان ذخایر نفت خام موجود در یک کشور را در دوره‌ی زمانی مشخصی اندازه گیری می‌کند. شاخش ذخایر نفت خام یکی از عوامل مهم در تعیین قیمت نفت در بازار های جهانی است؛ زیرا سطح ذخایر نفت نشان دهنده تعادل بین عرضه و تقاضا در بازار انرژی است.

افزایش این شاخص به معنای کاهش تقاضا و یا افزایش تولید است و ممکن است باعث کاهش قیمت نفت شود، کاهش ذخایر اما نشان دهنده افزایش تقاضا یا کاهش تولید بوده و ممکن است قیمت نفت را افزایش دهد. شاخص ذخایر نفت خام، برای تحلیل گران بازار های انرژی اهمیت زیادی دارد زیرا تغییرات آن می‌تواند بر قیمت ها و حتی روند های اقتصادی جهانی تاثیر بگذارد.

شاخص ذخایر گاز طبیعی (EIA Report)

شاخص ذخایر گاز طبیعی(Natural Gas Storage)، معیاری است که میزان گاز طبیعی ذخیره شده در انبار های زیرزمینی و تاسیسات ذخیره سازی یک کشور در یک دوره زمانی خاص را اندازه گیری می‌کند. این شاخص مستقیما بر قیمت های گاز در بازار های جهانی تاثیر می‌گذارد و نقشی کلیدی در تعیین تعادل عرضه  و تقاضا در بازار گاز طبیعی دارد.

افزایش این ذخایر معمولا نشان دهنده کاهش مصرف است و می‌تواند باعث کاهش قیمت ها شود، کاهش ذخایر اما نشان دهنده کاهش تولید بوده و می‌تواند منجر به افزایش قیمت ها شود. با اینکه این شاخص مختص ایالات متحده است، اما به دلیل اهمیت بالای بخش انرژی در کانادا، نوسانات این شاخص می‌تواند بر ارزش دلار کانادا نیز تأثیرگذار باشد.

شاخص منحنی بازده(Yield Curve)

این شاخص ابزاری برای نشان دادن رابطه بین نرخ بهره اوراق قرضه با سررسید های مختلف است. Yield Curve معمولا به اوراق قرضه دولتی با سر رسید های متفاوت اشاره دارد. از این منحنی برای پیش بینی وضعیت اقتصادی آینده استفاده می‌شود. با تحلیل اوراق قرضه در دوره‌های زمانی متفاوت، مانند سه‌ ماهه، دو ساله، پنج ‌ساله و غیره، امکان پیش ‌بینی تغییرات احتمالی در تولید ناخالص داخلی وجود دارد.

شاخص فلاکت(Misery Index)

فلاکت یک شاخص اقتصادی است که برای سنجش سطح مشکلات اقتصادی یک کشور استفاده می‌شود. این شاخص از مجموع نرخ تورم و نرخ بیکاری به دست می‌آید و سطح رفاه مردم کشور های مختلف را اندازه گیری می‌کند. هدف از این شاخص، ارائه یک تصویر ساده از وضعیت رفاه اقتصادی جامعه است، زیرا بالا رفتن هر یک از دو عامل (بیکاری یا تورم) منجر به کاهش توان خرید مردم و افت سطح رفاه عمومی می‌شود. از این رو، هرچه شاخص فلاکت افزایش یابد، شرایط اقتصادی برای افراد جامعه نا مطلوب ‌تر و دشوار تر خواهد بود.

دسته بندی شاخص های اقتصادی

شاخص های اقتصادی به سه گروه کلی تقسیم می‌شوند و هرکدام از این گروه ها دربرگیرنده شاخص های متفاوتی هستند. انواع شاخص های اقتصادی عبارتند از:

شاخص های اقتصادی پسرو

شاخص پسرو که با نام شاخص دنبال کنند هم شناخته می‌شود، نوعی شاخص اقتصادی است که تغییرات آن با تاخیر نسبت به وضعیت فعلی اقتصاد و بازار اتفاق می‌افتد. به بیان دیگر، این شاخص نشان دهنده وضعیت گذشته و فعلی اقتصاد است. برخی از این شاخص‌ها شامل نرخ بیکاری، نرخ تورم، نرخ بهره و سود شرکت‌ها می‌شوند. به‌عنوان مثال، نرخ بیکاری معمولاً پس از بهبود یا کاهش تولید ناخالص داخلی (GDP) تغییر می‌کند، به این معنی که اول اقتصاد رشد یا کاهش می‌یابد و سپس تغییرات در بازار کار و نرخ بیکاری مشاهده می‌شود. این شاخص‌ها به تحلیل‌ گران کمک می‌کنند تا بهتر بفهمند که اقتصاد در چه مرحله‌ای از چرخه خود قرار دارد.

شاخص های اقتصادی پیشرو

شاخص پیشرو که با نام شاخص پیش بین هم شناخته می‌شود، نوعی شاخص اقتصادی است که تغییرات آن معمولا قبل از وقوع تغییرات در اقتصاد و بازار به وقوع می‌پیوندند. شاخص پیشرو به عنوان یک ابزار ابتدایی برای پیش ‌بینی تحولات اقتصادی و بازار به کار می‌رود. این شاخص ها می‌توانند سیگنال های اولیه ای از رکود و یا رشد اقتصادی ارائه دهند. به عنوان مثال، شامل متغیرهایی مانند سطح تولیدات صنعتی، درخواست‌های جدید برای کالاهای مصرفی، و شاخص‌های اعتماد مصرف‌کننده می‌شود.

شاخص های اقتصادی همزمان

شاخص‌های همزمان اقتصادی به مجموعه‌ای از متغیرها و شاخص‌های اقتصادی اطلاق می‌شود که تغییرات آن‌ها به ‌طور هم‌ زمان و هم ‌راستا با یکدیگر اتفاق می‌افتد و وضعیت کلی اقتصاد یک کشور را نمایان می‌کند. این شاخص ‌ها به‌ طور معمول برای ارزیابی عملکرد و تحلیل شرایط اقتصادی به کار می‌روند. به عنوان نمونه، رشد اقتصادی، نرخ تورم و میزان بیکاری از جمله این شاخص ‌ها هستند که به ‌طور همزمان مورد بررسی قرار می‌گیرند تا تصویری جامع از وضعیت اقتصادی کشور را ارائه دهند.

سخن پایانی

در انتها، داشتن درک عمیق از شاخص های اقتصادی در بازار های مالی نه تنها به سرمایه گذاران و تحلیل گران در تصمیم گیری های مالی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به آنها در پیش بینی روند های آتی بازار هم کمک کند. شاخص های اقتصادی که نمایانگر سلامت اقتصادی و شرایط بازار هستند، ابزار هایی کلیدی برای تحلیل گران به شمار می‌روند و با توجه به پیچیدگی های اقتصاد جهانی و تاثیر آن بر بازار های مالی، آگاهی از این شاخص ها می‌تواند به موفقیت در سرمایه گذاری و مدیریت دارایی ها کمک کند. بنابراین، توجه به تغییرات و تحلیل دقیق این شاخص ها به عنوان بخشی از استراتژی های معاملاتی، امری ضروری است.